Przy tłumaczeniu języka tengwar istnieją trzy opcje: skrócona transkrypcja tengwa, transkrypcja pełna oraz ortografia westron. Poniżej omówimy wady i zalety tych trzech metod. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o różnicach między poszczególnymi metodami, zajrzyj do naszego artykułu: Shorthand Tengwar Transcription – A Quick Guide
Tryb westronowski
Tolkien w książce Władca Pierścieni opisuje tryb westronowski jako „siatkę fonetyczną, w której zmiany formy odpowiadają zmianom dźwięku”. Tengwar to litery używane w Feanorian, języku Korei Północnej. Tolkien omawia alfabet Feanorian na stronach 495-500. Niektóre z tengwar są zbędne.
Jeden z przykładów takiej inskrypcji na słoju znajduje się w Ereborze. Inskrypcja ta została podobno napisana w roku 2770 TA. Wymienia imię Thrain II, ale wykazuje cechy, których nie znaleziono w późniejszych próbkach Późnej Konwencji. Dlatego też inskrypcja na słoju może reprezentować wczesny wariant konwencji późniejszej. Jest możliwe, że inskrypcja na słoju jest wczesnym wariantem konwencji późniejszej, a zatem stanowi dowód na ciągłe stosowanie tej techniki językowej przez ponad dwa stulecia.
Tengwar jest podzielony na cztery rzędy. Każdy rząd odpowiada jednemu z podstawowych dźwięków. Sindarin wymaga trzech temarów, podczas gdy Quenya mógłby używać piątego. Tyelpetema są przedstawiane za pomocą znaków diakrytycznych. Tolkien opisuje również, jak pisać litery w Tengwarze i jakie są różnice między tymi dwoma sposobami. Więcej o języku Tengwar można dowiedzieć się z Dodatku E do Władcy Pierścieni.
Nonfonetyczny tryb wspólny
Najprostszym sposobem tłumaczenia języka Tengwar na angielski jest użycie ligatur, a istnieje kilka możliwych sposobów, by to osiągnąć. Jednym z nich jest zastosowanie „wspólnego trybu”, czyli systemu fonetycznego, który przypisuje literom wartości w zależności od ich pozycji w ustach. W trybie potocznym samogłoski są zapisywane ze znakami diakrytycznymi nad spółgłoską następującą po samogłosce. Inne opcje to użycie długiego nośnika samogłoski.
Zwykle w niefonetycznym trybie wspólnym dla ligatur z języka tengwar na język angielski do oznaczenia pozycji samogłosek używa się znaku diakrytycznego zwanego tehtar. Często oznacza to umieszczenie tehta przed lub po samogłosce. To samo można zrobić w przypadku samogłosek z długim lub krótkim nośnikiem.
Trzeci wspólny tryb niefonetyczny jest kombinacją dwóch pierwszych trybów. Choć nie jest to styl Tolkiena, pomoże zrozumieć sposób, w jaki Tengwar jest zapisywany przez inny język. Metoda ta jest nazywana „trybem konstruktywnym” i polega na połączeniu dwóch innych rodzajów ligatur. Jej punkty kodowe nie są obecnie znane.
W języku Tengwar nie ma ligatury dla spółgłoski lub samogłoski y. Wymowa samogłoski y różni się w zależności od kontekstu. Ligatura języka nw jest podobna do ligatury języka tengwa, ale język ten ma swoje własne, niepowtarzalne dźwięki. Jeśli próbujesz przetłumaczyć język tengwa na angielski, musisz koniecznie poznać różnice między tengwa a numen.
Transkrypcja fonetyczna
Jednym ze sposobów tłumaczenia języka tengwa na angielski jest użycie programu o nazwie Tengwar Transcriber. Program ten przekształci łaciński alfabet fonetyczny na elficki alfabet Tengwar. Gdy już to zrobisz, skopiuj link i wklej go do swoich artykułów na obsługiwanych przez siebie wiki. Dzięki temu narzędziu przepisywanie elfickich słów będzie tak proste, jak to tylko możliwe. W tym artykule omówimy również kilka podstawowych wskazówek dotyczących tłumaczenia języka Tengwar.
Po pierwsze, należy wiedzieć, że glify używane do reprezentacji dźwięków w języku Tengwar są podzielone na cztery serie. Serie te odpowiadają różnym częściom jamy ustnej. Na przykład serie I i II reprezentują dźwięki zębowe, a serie III i IV – podniebienne i welarne. Inne tryby przyporządkowują różne dźwięki do różnych sylab i fonemów. Wynikająca z tego transkrypcja może być myląca, dlatego warto sięgnąć do podręcznika, aby dowiedzieć się więcej o języku, którego chcemy się uczyć.
Język Tengwar ma różne samogłoski i różne spółgłoski. Litery mają też przypisane konkretne wartości fonetyczne, wynikające z ich pozycji w siatce. Jest to podobne do sposobu, w jaki funkcjonuje język angielski i hiszpański. Należy zauważyć, że samogłoski w alfabecie angielskim są podobne do samogłosek w języku Tengwar, ale ich wartości sylabowe są inne. Sylaby słów w języku angielskim są często trudne do odróżnienia od samogłosek Tengwaru.
